Kilkanaście wizerunków antylop, zwierząt rozpoznawalnych lub gubiących swoją tożsamość na rzecz ulotnego nastroju, kolorystycznej impresji lub ikonicznej formy, która wydaje się dominować w tym cyklu.Wyczuwam w kształtach tych zwierząt jakiś szczególny rodzaj piękna. Jest to piękno nie tylko wynikające z ich smukłości, gracji, graficznego rozkładu barw, ale również jeśli nie przede wszystkim bezbronności, tajemniczej pokory wobec nadchodzącego zagrożenia.Gdy sam ulegam życiowym emocjom, zawsze wracam do tego cyklu, odnajdując w nim jak w łagodnej muzyce, ukojenie i spokój.
Technika: Olej na płótnie