Zawsze czułem dystans do sztuki, która intensywnie przerysowywała rzeczywistość. Odbierałem ją jako obraz świata zbyt odległego, niosącego ze sobą za mało znaków zrozumiałych dla mnie. Była jak list, pewnie  ważny, ale napisany w nieznanym mi języku. Zwierzęta zrodziły się z ducha kontemplacji - nic nie wymyślać, fascynujące formy są już stworzone, wystarczy tylko patrzeć.

“Portrety zwierząt” to pojęcie rozumiane przeze mnie szeroko. Nie ograniczam go do przedstawienia samego wizerunku danego stworzenia, jego rozpoznawalnych, w ramach gatunku kształtów. Ja staram się namalować również jego radość, smutek, przestrach, podpatrzeć charakterystyczny grymas czy ruch. Psychologia obserwowanych zwierząt, jej głębokie podobieństwo do zachowań ludzkich fascynuje mnie i ożywia refleksję nad bliskością naszych natur.